Ik hou van fietsen.
En gelukkig fiets ik sinds een aantal maanden weer elke dag naar mijn werk toe, want we zijn eindelijk open en mogen werken!
De fietsritjes naar mijn werk toe zijn vaak synoniem aan het verdere verloop van de dag. Als ik zonder veel moeite de heuveltjes bedwing denk ik graag dat me een vrolijke en productieve dag te wachten staat. Soms zijn er echter van die dagen dat die heuveltjes opeens meer aanvoelen als de Zeven Heuvelen.
Gelukkig zijn de vrolijke dagen altijd in de meerderheid want hoe fijn is het dat we ‘s-ochtends de deur van onze zaak mogen openen en veel vaste gasten en nieuwe gezichten verwelkomen met de geur van verse koffiebonen en zelfgebakken worteltaart. En daarnaast worden er ook weer échte feestjes gevierd.
Alleen, ken je dat afremmende gevoel als je dénkt dat je net lekker snel die heuvel op fietst en vervolgens met een sneltreinvaart wordt ingehaald door zo’n fitte 60- plusser op een elektrische fiets die amper met zijn benen beweegt?
Nou, zo voelt de invoering van de corona check. Een afremming, van onze gastvrijheid.
Maar weet je, laten we ook dit maar beschouwen als een hobbeltje op de weg. Tenslotte hebben we er ons de afgelopen tijd toch maar goed doorheen gefietst.
Omdenken? Nee joh, gewoon omfietsen en die heuvel ontwijken als je behoefte hebt aan een lekkere bakje koffie met een bokkenpoot en een vriendelijk gezicht.