“Deze tekst is wel behoorlijk heteronormatief.”
Dat was de reactie van mijn zus toen ik haar liet lezen wat ik vorige maand op Moederdag op de website van Tof Koekie wilde zetten. De tekst was gericht op vaders, om ze aan te sporen tot een verrassing voor de moeders.
Heteronormatief.
Voor de volledigheid hier de definitie:
Heteronormativiteit is de aanname dat heteroseksualiteit de standaard en/of de natuurlijke toestand van de mens is. Volgens die norm bestaan er twee geslachten met eigen sociale rollen. Binnen die rollen bezitten enkel mannen mannelijkheid en vrouwen vrouwelijkheid. Seksuele geaardheid maakt deel uit van die rol. De verwachting dat vrouwen op mannen vallen en mannen seksueel worden aangetrokken tot vrouwen, is heteronormatief. Andere geaardheden worden in deze context gezien als afwijkend.
Heteronormatief, ik?!
Natuurlijk niet. Ik ben heel ruimdenkend en accepteer iedereen zoals hij of zij is.
Tenminste, dat dacht ik.
Totdat ik me er op Moederdag dus van bewust werd dat ook ik denk volgens die ‘standaard’ rollen.
Daarna gebeurde het me opnieuw. Ik las het (overigens geweldige) blog ‘Jongens die Elsa willen zijn’ en het schaamroze verscheen bijna op mijn kaken. Want: ja, ook ik ben zo’n ouder die zich opgelaten voelt als mijn vierjarige zoon met opzichtige glitternagellak de straat op wil. En die voor de zekerheid nog een keer extra aan hem vraagt of hij dat roze haarspeldje écht wil dragen als hij naar school gaat.
Want stel je voor dat anderen dat raar vinden.
Ik blijk dus helemaal niet zo ruimdenkend als ik had gehoopt.
Confronterend! Maar wel goed om te weten.
Want alleen op die manier kan ik het veranderen. Om maar met de woorden van Elsa te spreken: ‘Laat het los, laat het gaan’. We hoeven niet te voldoen aan een standaard, want die ís er helemaal niet.
Dus toen mijn zoon vorige week vertelde dat hij verliefd is op Zara, Elysa én Ruben, vond ik dat alleen maar ontzettend vertederend. Kinderen zijn zo puur. Die vertonen geen heteronormatief gedrag.
“Wil je dan later ook met Ruben trouwen?” vroeg ik.
“Nee, natuurlijk niet,” reageerde mijn zoon, “jongens kunnen niet met jongens trouwen.”
Dat verbaasde me. Ik had het er namelijk nog nooit eerder met hem over gehad, maar toch ziet ook hij de relatie tussen een man en een vrouw als de norm. Meteen vertelde ik hem dat jongens ook met jongens, en meisjes ook met meisjes kunnen trouwen, in de hoop dat het eraan bijdraagt dat hij straks met een open mind naar de wereld kijkt.
En dat allemaal naar aanleiding van een tekst over Moederdag. Het openen van een eigen zaak opent in allerlei opzichten steeds weer nieuwe deuren. En dat is maar goed ook!
Over deuren gesproken…
Die van Tof Koekie staat altijd open voor iedereen, natuurlijk ook aanstaande Roze Zaterdag.
Dan kleurt Tof Koekie roze met, hoe kan het ook anders, de welbekende roze koeken. Wel door ons zelf gebakken en dus nog lekkerder dan de ‘standaard’ ;-).
Wij kijken nu al uit naar alle kleurrijke gasten!
Complimenten voor deze mooie blog! Hiermee laat je zien wie je bent marlene, een lief mens met cOmpassie voor anderen!
Ik bloos er roze van, Paula!