Het geheim van een tough cookie (of: hoe je zonder ervaring bergen kunt verzetten)

(door Marlene) – We hebben al 17 jaar een relatie, maar ik heb het nu pas ontdekt.
Natuurlijk vermoedde ik al een tijdje iets.
Maar in de afgelopen maanden kwam het pas écht aan het licht:

De man die elke avond naast me in bed kruipt is in werkelijkheid Superman.

In de afgelopen jaren had Superman een gewone kantoorbaan. Hij noemde zichzelf Martin en droeg overhemden en nette schoenen. Toch voelde hij zich in die wereld vaak opgesloten. Toen was daar ineens het spreekwoordelijke ‘geluk bij een ongeluk’: Martin raakte zijn baan kwijt. In plaats van bij de pakken neer te gaan zitten, schreef hij binnen een half jaar – naast zijn fulltime functie als huisman en vader van twee kinderen – een ondernemingsplan om een eigen zaak te kunnen beginnen. Schoonmaken, strijken, wassen (zo’n geheime cape wordt immers ook af en toe vies), poepluiers verschonen, boodschappen doen en koken, dat deed hij er gewoon even naast.

Hoe doet ‘ie het toch?

Ik begon me steeds vaker af te vragen: hoe dóet hij dat toch? Als ik zelf een hele dag met de kinderen thuis was, was ik al blij als ik vóór 12 uur ’s middags geen pyjama meer aan had. Of als het me was gelukt om een was te draaien en eens een keer niet te vergeten om die ook nog op te hangen. Maar Martin? Die kreeg het ook nog voor elkaar om te stofzuigen, de witte en gekleurde was uit elkaar te houden én iets leuks te gaan doen met de kinderen.

Kryptonite

En nu? Nu staat hij zes dagen per week keihard te werken in zijn eigen horecazaak. Lange dagen van voorbereiden, lunchgerechten maken, koffie en sapjes schenken, schoonmaken (ik vermoed dat hij zijn cape bij de keukendoeken in de was doet), opruimen én alles weer klaarzetten voor de volgende dag. Dat alles zonder ervaring, maar mét succes.

Op een avond lig ik uitgeblust in bed muziek te luisteren, terwijl Superman na een 16-urige werkdag nog even de financiële administratie van de zaak bijwerkt. Dan komt één van onze favoriete songs van Three Doors Down voorbij:

If I go crazy then will you still
Call me Superman
If I’m alive and well, will you be
There holding my hand
I’ll keep you by my side with
My superhuman might
Kryptonite

I really don’t mind what happens now and then
As long as you’ll be my friend at the end

 

En dan valt het kwartje. Zó doet ‘ie het!

Hij doet het niet alleen voor zichzelf, maar ook voor mij en onze kinderen. En dat zijn superkrachten nu al invloed hebben op zoon Rik en dochter Ella is duidelijk: Rik wil het liefst elke dag zijn superheldenpak aan en anderhalf jaar oude Ella is momenteel net zo’n bad ass als Batman.

‘Gewoon’ doen!

Zo’n sprong in het diepe is misschien wat makkelijker als je Superman of Batman bent. Maar ook als je geen superheld bent, zou ik iedereen die erover nadenkt om voor zichzelf te beginnen aanraden: doe het gewoon!

 

 

Als je tenminste de volgende consequenties voor lief neemt:

• het kost heel veel geld;
• het is keihard werken zonder er rijk van te worden (in ieder geval in de horeca);
• je chronische vermoeidheid wordt dubbel zo erg (ouderschap + zelfstandig ondernemerschap = heftig);
• het vergt veel van je vrije tijd (lees: die heb je eigenlijk niet meer)
• er is geen garantie op succes.

Daar staat tegenover dat het geweldig is om eigen keuzes te maken zonder verantwoording af te hoeven leggen aan een baas. Voor ons komt daar nog bij dat we super blij worden van tevreden en enthousiaste gasten én dat we het als een opsteker ervaren om ze weer terug te zien.

Net als Superman en Batman doen we ‘gewoon’ waar we in geloven. Dáárom lukt het ons.

En daarom zien we jou en jouw eigen superheldjes graag binnenkort weer bij ons terug.